اصول کلی ژنراتورهای هیدرودینامیک مغناطیسی[1](MHD) که از سال
1959 پژوهشهایی برای تولید برق به وسیله آنها شروع شده و هنوز ادامه دارد، بر این اساس است که جریان گاز پلاسما (بسیار
داغ) یا فلز مذاب از میان میدان مغناطیسی قوی عبور داده میشود. با عبور گاز داغ
یا فلز مذاب، در اثر میدان مغناطیسی بسیار قوی موجود، یونهای مثبت و منفی به سمت
الکترودهایی که در بالا و پایین جریان گاز پلاسما یا فلز مذاب قرار دارند، جذب میشوند
و مانند یک ژنراتور جریان مستقیم الکتریسیته تولید میکنند. جریان خروجی این
ژنراتور جریان مستقیم را میتوان به وسیله اینورترهای الکترونیک قدرت، به برق
جریان متناوب تبدیل و به شبکه متصل کرد. با توجه به هزینه بالای تولید الکتریسیته
در این ژنراتورها، استفاده از آنها تنها به منظور یکنواختی منحنی مصرف در زمانهای
پرباری شبکه مفید است. سیمپیچهای بزرگ ابررسانا که از مواد ابررسانای متعارف
مانند آلیاژ نیوبیوم تیتانیوم ساخته شدهاند برای تولید میدانهای مغناطیسی بسیار
قوی مناسب و قابل استفاده است. به طور مثال اگر فاصله دو الکترود 1/0 متر، سرعت
یونها 400 متر بر ثانیه و میدان مغناطیسی سیم پیچهایHTS 5 تسلا باشد، ولتاژ خروجی 200 ولت خواهد بود و در طول کانال 6 متری
و با قطر یک متر، 40 مگاوات انرژی قابل تولید است. مزیت اصلی ژنرتورهای
هیدرودینامیک مغناطیسی وزن نسبتاً کم آنها در مقایسه با ژنراتورهای متعارف است که
استقبال از کاربرد آنها را در صنایع هوایی و دریایی موجب شده است.
واو خیلی خوشحالم با وب تون اشنا شدم
من روی ابررساناها در ماشین های الکتریکی کار میکنم
موتور ژنراتور مگلو ترانسفورمر و ذخیره کننده های انرژی
و خیلی مهمه برام بدونم در زمینه ساخت و تولید نمونه ها در ایران و خارج از کشور چه کارهایی انجام شده
در داخل ایران من به ازمایشگاه ابررسانایی دانشگاه شریف مراجعه کردم ولی در زمینه الکترونیک کار میکردند:((
ایا ممکن هست که در این زمینه پست بذارید یا از ظریق ایمیل راهنماییم کنید؟
بیشتر مایلم بدونم ساخت چه ماشین یا موارد ذکر شده ای داخل ایران صورت گرفته
با سپاس از شما و مظلاب مفیدتون